Czym jest sztuka Antyczna

Ramy chwilowe: Sztuka starożytnej Grecji była tworzona już od XII w. p.n.e. W III w. p.n.e. Rzymianie przejęli od Greków pałeczkę pierwszeństwa, też w dziedzinie sztuki, natomiast nie zmienili priorytetowych jej zaleceń. Tak zatem wykonany w Grecji antycznej wzorzec sztuki obowiązywał w Rzymie do V w. n.e. Termin "klasycyzm": Sztuka antyku na długi czas określiła europejskie kanony piękna. Od łacińskiego słowa "classicus" (wzorowy) otrzymała nazwę klasycyzmu, używaną też w stosunku do późniejszych prądów artystycznych, wzorujących się na sztuce antycznej (klasycyzm renesansowy, oświeceniowy, neoklasycyzm). Sztuka klasyczna narodziła się w Grecji, gdzie w V i IV w. p.n.e. osiągnęła szczyty artyzmu (Sofokles, Fidiasz, Platon, Arystoteles). Główne założenia sztuki klasycznej: Sztuka hellenistyczna jest pełna harmonii, piękna, spokoju, równowagi. Nie zna starości ani cierpienia, miłuje doskonałe proporcje. Uznaje jeden ideał piękna, który wyróżnia się prostotą i harmonią; odnaleziony przed laty posąg "Wenus z Milo" może być przykładem tego, w jaki metodę starożytni wyobrażali sobie kobietę idealną - boginię piękna i miłości. Architektura: W architekturze piękno wyrażało się w statyce budowli, w jej regularnych kształtach, symetrycznie ustawionych kolumnach i wysmakowanych, w zdecydowanej większości przypadków roślinnych ornamentach. Wzorami budowli klasycznych są świątynie położone na najświętszych wzgórzach Grecji i Rzymu: na Akropolu w Atenach i Kapitolu w Rzymie. W VII w. p.n.e. w Grecji ustaliły się kluczowe porządki architektoniczne: - dorycki - o surowych formach i ciężkich proporcjach- joński - bardziej ozdobny i lekkiSztuka rozkwitu klasycyzmu w V - IV w. p.n.e. jest oparta na obydwu wymieszanych ze sobą porządkach: doryckim i jońskim (na przykład. Partenon na Akropolu). W okresie hellenistycznym (IV w. p.n.e.) powstał porządek koryncki, nacechowany jeszcze większą dbałością o ornamentykę i ozdobność. Malarstwo ścienne (freski - malowidla kładzione na mokrym tynku) przedstawiało sceny mitologiczne albo sceny z życia popularnego, w których umieszczano wyidealizowane wizerunki postaci. Najlepiej zachowane freski rzymskie znajdują się w Pompejach - mieście zasypanym poprzez popioły Wezuwiusza w 79 r. n.e. Dzięki wykopaliskom archeologicznym miasto można obejrzeć w stanie niedużo zmienionym od dwóch tysięcy lat. Rzeźba: Rzeźba antyczna jest oparta na doskonałości proporcji, logice formy i pięknie ciała ludzkiego. Rzeźbiarstwo osiągnęło rómnież swój największy rozkwit w V w. p.n.e., za czasów Polikleta i Fidiasza. Ten ostatni jest autorem m.in.: wystroju Partenonu, posągu Zeusa w Olimpii czy brązowego posągu Ateny Promachos, tak wielkiego, że złocony hełm i ostrze włóczni bogini zostały widoczne z dużej odległości z morza. Do największych dzieł sztuki klasycznej należą też rzeźby hellenistyczne: "Kolos Rodyjski", "Laokoon", "Wenus z Milo". Lektura dodatkowa: - M. Bendala, "Klucze do sztuki Grecji"- A.