Blog o sztuce i zabytkach

Właściwie każdy z nich wprost zetknął się z Rosją sowiecką. Prawie każdy na swój metodę patrzył, przeżywał, odczuwał nieprzychylną rzeczywistość. Wręcz gdy emigrowali na Zachód, nie mogli się tego wyrzec. Przedstawiamy pięciu najdroższych żyjących malarzy rosyjskich.Ilya Kabakov (ur.1933) – najbardziej znany na Zachodzie przedstawiciel współczesnej sztuki rosyjskiej. Kariera Ilyi Kabakova, rozpoczęła się w połowie lat 50-tych ubiegłego wieku. Od podstaw tworzył sztukę w ZSRR nieoficjalną, był artystycznym dysydentem. Kabakov jest jednym z założycieli tzw. „moskiewskiego romantycznego konceptualizmu”. Rdzeniem twórczości artysty jest, według jego słów „szalone pragnienie odzwierciedlać życie społeczeństwa radzieckiego, nie przegapiając dosłownie drobnostek”. Dla zachodniego kolekcjonera taka sztuka, od podstaw była na 100% egzotyczna i przyciągająca uwagę. Dziś dzieła Ilyi Kabakova są w znaczącej liczbie sytuacji największych muzeów sztuki współczesnej (pomiędzy nich Muzeum Guggenheima

Marc Chagall był nie tylko wybitnym francuskim malarzem, ale również i grafikiem, scenografem, ilustratorem oraz czołowym przedstawicielem kubizmu i internacjonalizmu w sztuce. W jego obrazach można też dostrzec szczegóły symbolizmu, ekspresjonizmu i zapowiedź surrealizmu.W tworzonej poprzez siebie sztuce ilustrował motywy judaistyczne, zwyczaje żydowskie, scenki z życia rosyjskiego ludu, a również tematykę związaną z miłością i radością życia. W jego obrazach dominowała żywa paleta barw, nastrój fantastyczności, naruszona proporcja i w większości wypadków wykrzywione postaci.Marc ChagallMARC CHAGALL, ZAKOCHANI NAD MIASTEM, 1915Marc Chagall (właściwie: Mojsza Zacharowicz Szagałow) urodził się 7.07.1887 r. w Liosno pod Witebskiem jako pierworodne dziecko chasydzkich Żydów. Już jako kilkunastoletni chłopak pobierał lekcje malarstwa. Gdy miał 19 lat wyruszył w podróż do Petersburga, gdzie podjął naukę w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki, a następnie w spersonalizowanej s

Ramy chwilowe: Sztuka starożytnej Grecji była tworzona już od XII w. p.n.e. W III w. p.n.e. Rzymianie przejęli od Greków pałeczkę pierwszeństwa, też w dziedzinie sztuki, natomiast nie zmienili priorytetowych jej zaleceń. Tak zatem wykonany w Grecji antycznej wzorzec sztuki obowiązywał w Rzymie do V w. n.e. Termin "klasycyzm": Sztuka antyku na długi czas określiła europejskie kanony piękna. Od łacińskiego słowa "classicus" (wzorowy) otrzymała nazwę klasycyzmu, używaną też w stosunku do późniejszych prądów artystycznych, wzorujących się na sztuce antycznej (klasycyzm renesansowy, oświeceniowy, neoklasycyzm). Sztuka klasyczna narodziła się w Grecji, gdzie w V i IV w. p.n.e. osiągnęła szczyty artyzmu (Sofokles, Fidiasz, Platon, Arystoteles). Główne założenia sztuki klasycznej: Sztuka hellenistyczna jest pełna harmonii, piękna, spokoju, równowagi. Nie zna starości ani cierpienia, miłuje doskonałe proporcje. Uznaje jeden ideał piękna, który wyróżnia się prostotą i harmoni